Сэрцы-каменні хістаюць халодную крыў,
Ня веру больш у тое, что я --- чалавек,
Я бачу ў начы з’зянне срэбраных ніў,
Вабяць мяне застацца з імі навек...
Брыдж:
Ніхто не чакае мяне на гэтай зямлі,
Крылы_б апрануць, і ўзняцца ў паветра начы...
Рэфрен
Хто ты?
хто зрабіў шчасце пакутай,
Хто ты?
дзе выйсце? дай адказ.
Хто ты?
не чапай каменнае сэрца.
Чараўнік, ты галемаў робіш з нас!..
Водблік царкоўнай свечкі б’ецца ў вачох,
Глінянае цела поўніць ажыўшы прывід.
Шыльдка з закляццем шкрыпіць на каменных зубах
Шуміць у вушах заўжды безклапотны ракіт...
Брыдж:
Мяне нарадзіла зямля --- туды і уйду,
Разднею ў тумане густым, у сузор’ях надзей...
Рэфрэн...
я проста гліняная лялька у чужых руках,
паслухмяная лялька у чужых руках, ратуйце мяне!.. (cкрим)