Шмат год хавала ноч
Ад нас за кратамі святло.
І засціў курадым
Амаль агніцы цьмянай шкло.
Навобмацак жылі
У цемры крыўды ды тугі
Маліліся й клялі
Свой лёс благі.
Радзімая зямля,
Нібы захоплена ў палон,
Кахаць яе, люляць
Магчыма толькі цераз стогн.
Але мая зямля
Трывае гвалтавання здзек,
Нязгодна цівунам
Яна жыве.
Жыве ! Жыве !
Жыве ва мне, жыве ў табе,
Жыве ў галечы і бядзе.
Жыве ! Жыве !
І марыць горкі лёс змяніць,
І вольнай быць, заможнай быць …
І будзе вечна жыць !
Мы на сваёй зямлі
Жыць намагаемся як след,
Каб жахі адышлі
І дабрынёй ззяў свет,
Каб маці-Беларусь,
Нібы ў яскравым дзіўным сне,
Жыла, як ў марах ўсіх
Сумленных толькі і жыве !
Жыве ! Жыве !
Жыве ў маёй, жыве ў тваёй
У летуценнай галаве.
Жыве ! Жыве !
І марыць годны лёс здабыць,
І вольнай быць, заможнай быць …
І будзе вечна жыць !
Жыве ! Жыве !
Жыве ў маёй, жыве ў тваёй
У летуценнай галаве.
Жыве ! Жыве ! Жыве !
Жыве ! Жыве ! Жыве !
І марыць годны лёс здабыць,
І вольнай быць, заможнай быць …
І будзе вечна жыць !
І вечна жыць !
Краткое описание
Протестный текст на музыку шлягера "Je t'aime". На беларускай мове.