Сьветлае шкло,
я бачу сябе праз яго.
Сьветлыя мары і сны,
быццам птушкі,
колькі разоў пакідалі
надзеі сьвятло
і закалыхвалі,
хвалямі вольнымі
гушкалі.
Даўняя,даўняя,даўняя
мара мая,
чыстая,чыстая,чыстая,
сьнегам бялюткая,
доўжыцца,доўжыцца
позіркам новага дня
і адлятае,у нябыце
зьнікае галубкаю.
