Стыне,стыне кроў.
На палыновых дарогах
я чую пахі вятроў,
узбуджаных дрэваў шолах.
Счарнелая восені плынь
мае занімае імкненьні.
Імгненьні бягуць ў далячынь,
апошнія нашы імгненьні.
І толькі пахрумствае шклом
калюжынаў кволы карунак...
Мяне не стрывала любоў,
мяне не стрымаў пацалунак.
