«İki yabancı»
I
Bu dünnedä hiç yok raatlık,
İnsannarın içi hep kahırlan dolu.
Biz da bir vakıt barabardık,
Ama ayırıldık, taa eşildik.
Bezbelli, ne yanıldık.
Kül olduk yana- yana,
Kitlendi üreklerimiz.
Senin da ürään bana-
Benim da ürääm sana.
Refren:
Biz seninnän, nicä-
İki yabancı olduk.
Güzün yapraklar gibi,
Sararıp, solduk.
Yollarımız da, artık,
Çoktan otlandı.
Ne sevgi, ne da saygı-
Hiç aramızda kaldı.
II
Annadım pek geç
Ne aldangaç bu dünnä,
Zerä yıllarım su gibi
akip, gitti.
Ne kısmetliydik!
Tutȇrsın mı aklında?
Çok yazık, ama-
Sevgimiz ne çabuk bitti.
Kül olduk yana- yana,
Kitlendi üreklerimiz.
Senin da ürään bana-
Benim da ürääm sana.
Refren.
Gecis:
Hep bölä olȇr, insan dik olunca,
Kimsey aşaa kalmȇȇr,
Sora da pişman olȇrlar-
Gözleri dolunca.